🏅 Księga Rodzaju Kto Napisał

Biblia to dzieło, które powstawało przez wieki. Przyjmuje się, że Stary Testament powstawał między XI a II w. p.n.e., czyli przez blisko tysiąclecie! Jest on dziełem wielu autorów i redaktorów. Kształtowanie ksiąg biblijnych rozpoczęło się najprawdopodobniej na dworach królewskich Judy i Izraela w IX i VIII w. p.n.e.. Księga Rodzaju. Rozdział 2. 1 W ten sposób zostały ukończone niebo i ziemia oraz wszystkie jej zastępy [stworzeń]. 2 A gdy Bóg ukończył w dniu szóstym swe dzieło, nad którym pracował, odpoczął * dnia siódmego po całym swym trudzie, jaki podjął. 3 Wtedy Bóg pobłogosławił ów siódmy dzień i uczynił go świętym; w tym Pierwsza Księga Starego Testamentu , Księga Rodzaju, opowiada o stworzeniu świata. Wg Biblii akt stworzenia trwał sześć dni. Siódmy dzień Bóg przeznaczył na odpoczynek. Na początku była pustka i nicość oraz Bóg władający tym wszystkim. Najważniejsze jest to iż Bóg, jako jedyny stwórca, działał tylko swoim słowem i KSIĘGA RODZAJU A EWOLUCJA* Nie jestem ani teologiem, ani biblistą, ani naukowcem. Nie mogę nawet powiedzieć, że znam się dobrze na badaniach nad Starym Testamentem i na ewolucyjnej biologii. A jednak zamierzam rozważyć Księgę Rodzaju i ewo-lucję życia. Proponuję trzy racje usprawiedliwiające to, że pozwalam sobie Księga Rodzaju, zwana po grecku Genesis, przedstawia w swojej pierwszej części prehistorię rodzaju ludzkiego. Rozpoczyna się od barwnego opisu stworzenia świata przez Boga w sześć dni. Rozpoczyna się od barwnego opisu stworzenia świata przez Boga w sześć dni. Psalm jest to pieśń religijna, która charakteryzuje się nacechowaniem dydaktyzmem. Może być on błagalny, pochwalny, dziękczynny lub pokutny. „Księga psalmów” zwana jest także psałterzem. Psalmy charakteryzują się poetyckością. Pisane są wierszem i zawierają liczne środki stylistyczne. Księga Henocha albo 1 Księga Henocha − pseudoepigraficzna księga apokryficzna Biblii hebrajskiej i Starego Testamentu. Koptyjski Kościół Prawosławny jako jedyny włączył ją w swój kanon Pisma Świętego, jako natchnioną. Jest ona kompilacją różnych tekstów powstałych między 170 r. p.n.e. i końcem I w. n.e. Ale kto to napisał? Teoria króla Ezechiasza. Zgodnie z tradycją, która po raz pierwszy pojawia się w Talmudzie, kompendium prawa żydowskiego zredagowanym w Babilonii około 500 r. n.e. (Bava Batra 14b-15a), Księga Izajasza została napisana przez króla Ezechiasza, który panował od 715 do 686 r. p.n.e., i jego pomocników. Ponadto Księga Powtórzonego Prawa zawiera szczegóły dotyczące śmierci i pochówku Mojżesza (zob. Powtórzonego Prawa 34: 1-8) - szczegóły, których prawdopodobnie sam nie napisał. Jednak fakty te nie zmuszają do wyeliminowania Mojżesza jako głównego autora Księgi Rodzaju i reszty Pięcioksiąg. MuCa. Drugie kazanie z cyklu podsumowującego całe Pismo Święte. W każdą ostatnią niedzielę miesiąca Paweł Jurkowski, pastor kościoła w Wejherowie, podsumowuje jedną z 66 ksiąg Nowego i Starego Testamentu, dlatego cykl trwać będzie aż 5 lat. Drugie kazanie streszcza całą Księgę Rodzaju, czyli 2000 lat historii. Zachęcamy do słuchania cyklu online, do przychodzenia na kazania do zboru w Wejherowie, a przede wszystkim do samodzielnego czytania Pisma Świętego. Przed wysłuchaniem kazania poświęconego danej księdze, warto ją wcześniej przeczytać. Paweł zachęca również do zadawania pytań dotyczących lektury ksiąg, które pomogą mu przygotować kolejne podsumowania. Video Transkrypcja Przepisywanie pliku audio jest automatyczne, dlatego zawierać może błędy, literówki i służy raczej do odnajdywania danego fragmentu kazania, niż do czytania go w formie tekstowej. 00:00:00Otwórzmy Bracia siostry, pierwszą księgę Biblii, Pierwszy rozdział i pierwszy początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Gdybyśmy mieli w rękach hebrajski zwój, to zobaczylibyśmy, że pierwsze słowo w tym hebrajsku N Zwoju brzmi Brexit, co oznacza na początku i tak też Żydzi nazywają tę jest księga Brexit, księga początków każda kolejna księga mojżeszowa, również przez Żydów, nazywana jest zgodnie z pierwszym słowem, które pojawia się na zwoju, czyli mamy drugą księgę Mojżesz ową i tam pierwsze hebrajskie słowo to szamot, czyli imiona, a więc dla Żydów druga księga mojżeszowa księga wyjścia księga mojżeszowa kapłańska rozpoczyna się słowem vitra, co oznacza wezwanie, a więc trzecia księga to dla Żyda księga wyzwania i tak dalej, gdy będziemy dalej rozważali, to będziemy do tego wracać. Księga rodzaju jest niezwykle ważną księgą w wątpimy, chyba to nie to, żeby jakaś inna była nieważną, ale ta księga jest niezwykła dlatego, że gdy czytamy ją z uwagą, możemy znaleźć w niej początek wszystkich ważnych prawd Bożego prawdziwie jest księga początków dersit. W tej księdze znajdziemy początek niemal każdej prawdy Bożego Objawienia, która później rozwinięta w pozostałych księga mówi o początku stworzenia. Skąd w ogóle wzięło się to Wszystko? Skąd się wziął ten wielki wszechświat? Ta księga mówi o początku rodzaju my się wzięliśmy? Ta księga mówi o początku ludzkiego problemu o grzechu, o cierpieniu, o początku śmierci mówi też o wybraniu narodu spośród narodów Ziemi i rozpoczęcie Bożego planu odkupienia ludzkości, ratowania skażonej grzechem ludzkości zawarte w tej księdze informacje są bardzo wybiórcze i niekompletne, co rodzi mnóstwo nie mają pewnych odpowiedzi w pierwszym przeczytaliśmy, czytamy, że Bóg stwarza. Nie było ziemia, ale jak spojrzycie na kolejny wiersz, to czytamy, że Ziemia była albo stała się pustkowiem i chaosem po hebrajsku to Tochu Wabochu piękne wrażenia, pustka i Chaos stworzył niebo ziemię w stanie bezładu i pustki, czy też jak domyślają się niektórzy pierwotna ziemia i niebo stały się bezładne i spustoszone wyniku jakiegoś wielkiego kataklizmu, jak na przykład bunt szatana i jego aniołów. Niektórzy mówią o Wielkiej przepaści dzielącej pierwszy i drugi wiersz ciszy Pokrywającej tajemnice pierwotnej według nich uległa zniszczeniu i spustoszeniu wyniku niebiańskiego konfliktu i jego konsekwencji. A więc widzicie, że niektórzy nie tylko czytają wiersze w Biblii, ale czytają również spacje między tymi wierszami tam widzą różne wielkie wiemy, jak długo Adam i Ewa żyli w raju, czy był to było to zaledwie kilka dni czy tygodni miesięcy po prostu nie wiemy, kim był mówiący ludzkim głosem wąż, który miał ręce i nogi najprawdopodobniej na początku jakieś kończyny, na których się był ten mówiący ludzkim głosem wąż, który kusił i zwiódł Ewę w księdze Brexit nie dowiemy się więcej na jego temat, tylko tyle mamy węża, który rozmawia z kobietą, zwodzi ją i później Bóg go Przeklina. To Wszystko, co z tej księgi, co się Bogu nie podobało w ofierze Kaina nie jest napisane coś się Bogu nie podoba i różni studenci Biblii wyciągają różne mówią, że to nie była krwawa ofiara, że w tym był problem. Inni mówią, że serce kaina nie było właściwej relacji z Bogiem, dlatego, bo mu się ta ofiara nie podobała i są jeszcze inne teorie na temat tego. Dlaczego?00:05:59Bogu nie podobała się ofiara Kain wziął żonę i kim byli? Kim byli ci ludzie, których Kain się obawiał, że go zabiją po tym, jak on zabił swojego brata?00:06:14Jest wiele tego typu niejasności i niedopowiedzeń, które prowadzą różnych ludzi do odmiennych domysłów i spekulacji. I stąd nic dziwnego, że mamy rozczłonkowania wśród czytelników Biblii Bóg nie podał nam wszystkich informacji i szczegółów, które chcielibyśmy znać, ale wybrał tylko to, co uznał. Za konieczne, by nam objawić to, co potrzebujemy wiedzieć i na czym mamy się skupiać jest zdrowe, kiedy nie wychodzimy poza to, co zostało napisane dla naszego zbawienia, kiedy nie dodajemy, kiedy nie rozpuszczamy nadmiernie naszej fantazji i nie wczytujemy w Biblię tego, czego tam nie wiele przedstawionych wydarzeń jest pozostawionych bez komentarza. Po prostu czytamy, że coś się stało, ale nie jest napisane, że to się Bogu podobało lub się nie podobało, czy że jest to słuszne czy nie było to słuszne, to my musimy czytać i słuchać i rozważać, i rozmyślać i modlić się i prosić Boga o objawienie prawd, które te wydarzenia są wyjątki od tej na przykład ustanowienie pierwszego małżeństwa w drugim rozdziale tej księgi od 21 wiersza czytamy, że ja chcę Bóg zesłał na człowieka głęboki sen i ten zasnął. Wtedy wziął część z jego miejsce po tej części wypełnił ciałem z tej części wziętej z człowieka ukształtował Jahwe Bóg kobietę i przyprowadził ją do człowieka, widząc ją, człowiek zawołał, ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego nazwana mężatką, ponieważ z męża została wzięta w języku hebrajskim. Jest taka piękna gra słów, Adam i Adama właśnie i tu mamy mamy komentarz. W tym miejscu mamy wyjaśnienie o co z tym, o co tu chodzi. Właśnie dlatego mąż opuści ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną i stanie się z nią jednym ciałem. A więc tej historii mamy jakieś wyjaśnienie, jakiś komentarz do tego, co tam się wydarzyło w ogrodzie?00:09:07Natomiast kolejny wiersz znowu opisuje pewien fakt, nie wyjaśniając mam powodu opisanego stanu rzeczy czytamy tutaj, że człowiek i jego żona byli oboje nadzy, a jednak nie odczuwali przed sobą nawzajem wstydu. Nie wiemy, czemu byli było tak gorąco jak w dżungli się coś nie ubrali? Nie mieli poczucia wstydu, nie widzieli swojej nagości, bo byli przewidziani Bożą chwałą. Czy ich nagość nie budziła pożądania i znowu możemy się domyślać różnych rzeczy, ale tak do końca to nie jesteśmy pewni poza tymi oczywiście którzy są takich nie brakuje dzisiaj, którzy są pewni, że to było to albo tamto chociaż Biblia tego nie mówi, ale oni ma się sprawa z szabatem, o którym ostatnio mówiliśmy drugim rozdziale. Czytamy, że po tym, jak niebo i ziemia zostały ukończone, nastał siódmy dzień. Bóg ukończył swoje dzieło i w siódmym dniu zaprzestał wszelkiej siódmy dzień, pobłogosławił go, poświęcił go, pobłogosławił, poświęcił, czyli oddzielił w nim bowiem sam Bóg odpoczął po tym, czego dokonał w swoim twórczym działaniu Bóg pobłogosławił ten siódmy dzień i poświęcił go. Oddzielił go od innych dni, ale tylko on sam w nim na tym kończy się cała nauka na temat szabatu zawarta w tej księdze mijają 1000 lat ciszy w tym temacie, po upływie, których szabat pojawia się w drugiej księdze Mojżesza przy okazji zbierania manny na pustyni w drodze Izraela do Kanaanu i dopiero wtedy szabat zostaje przymierza między Bogiem a Izraelem dopiero w księdze wyjścia Bóg nawiązuje do dzieła stworzenia i odpocznienia w dniu szabatu, czyniąc ten Dzień dniem Odpocznienia dla swojego wybranego ludu. Podobnie wiele innych wydarzeń zapisanych w księdze Brexit w księdze początków nabiera znaczenia w świetle dalszego w kolejnych świętych do dyspozycji jedynie księgę rodzaju księgę początków, moglibyśmy wyciągać z niej jakieś mniej lub bardziej słuszne wnioski, ale byłyby one bardzo ubogie i krótkowzroczne, natomiast w kontekście całej Biblii poselstwo księgi rodzaju praktycznego wymiaru dla ludzi, wszystkich czasów i wszystkich kultur to nie jest tylko jakaś starożytna historia, ale to jest księga, która jest bardziej aktualna niż jutrzejsza Gazeta dowiadujemy się z tej księgi, że jest tylko jeden Bóg. Niewielu bogów. Ten Bóg jest stworzycielem. Wszystkich rzeczy nie z czegoś, co wiecznie istniało, ale uczynił Wszystko, wypowiadając słowo i mocą jego słowa powstało Wszystko, co powstało, to się nie mieści w ludzkiej ludzie próbują znaleźć jakieś inne wytłumaczenie na istnienie wszystkiego. Wiecie, że te ludzkie wytłumaczenia są jak te powieści Detektywistyczne, szukają wskazówek, szukają jakiś informacji tutaj coś znajdują, tam coś znajdują i dochodzą do wniosku, że to musi być to to musi być to tak jak w tych powieściach detektywistycznych czytaliście kiedyś, ja nie czytałem za wiele, ale jakiś tam parę przeczytałem dawno temu to już po przeczytaniu kilku stron już wiemy kto zabił. Tam już na początku mamy 2 3 trupy, czasami jeden czasami po paru rozdziałach już już po prostu wiemy, kto to jest i tak czytamy do końca. Coraz więcej informacji tak to musi być to to musi być to i nagle w ostatnim rozdziale się okazuje, że to w ogóle nie on, tylko to ta babcia z trzeciego piętra w trampkach i prostu byliśmy przekonani, byliśmy tyle dowodu i tak jest nauką, a Einstein to powiedział, ja tego nie wymyśliłem. On powiedział, że taki nauka dąży już są prawie pewni. Już mówią, że to tak i nagle coś nowego się pojawia i Wszystko się mają nowe teorie, już nowe. No to to nie tak. Jednak to myśleliśmy, że tak, ale to nie teraz mówimy, że tak i znowu budują, budują aż następny się mądry pojawi mówi. Ale jeszcze tego nie zauważyliście, a zobaczcie, co z tym. No faktycznie sypie się i następne i tak od zarania wieków. A słowa, które zapisane są już jakieś 3,5 tysiąca lat temu i to Wszystko aktualne to Wszystko czytamy dzisiaj. I to Wszystko aktualne. Nic nie straciło na Aktualności. Pan Bóg nie musi jakiś erat dodawać do swojej księgi. Pan Bóg orientuje się, że ach o tym zapomniałem. Na to nie zwróciłem uwagi. Jeszcze muszę to powiedzieć. Nie Bóg powiedział raz i swoi przy tym i kiedy kolejne rzeczy dopowiada, to mówi to, co powiedziałem wcześniej jest prawdą. Tu się nic nie zmieniło. To tak jak powiedziałem, tak stoi więc ta księga mówi nam, że jest jeden Bóg stworzyciel wszystkich rzeczy, który postanowił uczynić człowieka na swój własny obraz, na swoje własne podobieństwo, jak żadną inną istotę postanawia uczynić sobie człowieka, z którym może mieć wyjątkową relację, z którym może mieć społeczność jak niemal równym uczyniłeś go niewiele mniejszym od Boga, a więc pierwszy niewiele mniejszy od Boga. Bóg powierzył mu władanie nad wszystkim, co stworzył i Bóg uczynił go do społeczności sobą, żeby człowiek mógł go poznawać i żeby mógł człowiekiem się komunikować i żeby człowiek mógł kochać i mu ufać, obdarzył człowieka możliwością podejmowania decyzji i w związku z tym obarczył go odpowiedzialnością za podejmowanie decyzji mówi, jeśli zrobisz takie będą tego konsekwencje, jeśli zrobisz będą takie konsekwencje i powiedział mu jeszcze nie rób tego, a rób to i będzie dobrze, tak jak jest wspaniale pierwsi ludzie otrzymują wielki dar wolności, wyboru posłuszeństwa Bogu, które ma być wyrazem ich miłości i zaufania Bogu. Jednak jak dobrze wiecie ludzie pod namową kusiciela dokonują tragicznego wyboru nieposłuszeństwa skutkuje dramatyczną przemianą ich zmiany w tym pierwotnym dobrym stworzonym świecie, który znowu staje się miejscem chaosu. Cierpienia potęgujące go się zła i temat jest przewodnim tematem tej księgi. To jest niezwykle ważne, byśmy to ciągle mieli na uwadze, gdy czytamy tę kroki działania bez Boga prowadzą do degeneracji człowieka dezintegracji społecznej, konfliktów, cierpienia i śmierci. To jest jedna strona poselstwa tej księgi, a druga strona jest taka, że obecność Boga w życiu ludzi przynosi życia, pojednanie między ludźmi i szczególną szczęśliwość, stan harmonii i pokoju ducha, które hebrajczycy wyrażali słowem szalom pełnia szczęścia i pokoju i harmonii 2 poselstwa są jakże widocznej, udokumentowane w tej księdze życie bez Boga życie wbrew Bogu życie w buncie wobec Boga to śmierć to dezintegracja, to zniszczenie życie z Bogiem to zbawienie to ratunek, to pokój, to samym początku historii zawartej w tej księdze widzimy dzieje pierwszej cywilizacji, która lekceważąc Boga stacza się na samo dno zepsucia i o tym szóstym rozdziale tej księgi od piątego wiersza Jahwe zaś widział, że Wielka jest niegodziwość człowieka na Ziemi. Zauważył, że każda myśl ludzkiego ustawicznie zła, dlatego żałował, ja stworzył na ziemi człowieka, bolał nad tym w swym sercu. Wyobrażacie sobie Stwórca wszystkich rzeczy, żałuję i bóle je w swoim jest niesamowite. Niektórzy myślą o Bogu jako o kimś, kto jest totalnie beznamiętny. Nie ma żadnych uczuć, jest totalnym stoikiem, który ma przecież Wszystko od początku do końca zaplanowane niczym się nie przejmuje, nic go nie rusza, ale tak nie jest. Biblia go nam takim nie przedstawia nam go jako Boga, który przeżywa decyzje ludzi, się, kiedy człowiek podejmuje dobre decyzje. Czytamy, że całe niebo się cieszy, kiedy jeden grzesznik się nawraca, ale czytamy też o Bogu, który boleje o Bogu, który jest pełen Tak jak w tej sytuacji ludzie lekceważą go i staczają się na takie dno Nieprawości, Boże serce Krwawi Bóg przeżywa, to boleję i z powierzchni ziemi człowieka, którego stworzyłem. Do tego doszło usunę płazy oraz ptaki. Bo żałuję, że powołałem to Wszystko do istnienia. Trudno jest tam w uwierzyć w ogóle, że Bóg może żałować czegoś, co sam nie wiedział, jakie będą konsekwencję, czyż nie przewidział tego to, że Bóg wie o tym, co będzie. Nie oznacza, że gdy to się na niego nie wpływa, że tego nie przeżyła. Widzimy tutaj tragiczny obraz ludzkości Negujące Boga, lekceważące, jego sprawiedliwe wymagania, obojętnej na Boga i nie szukającej Boga. Następne wiersze jednak mówią o człowieku z tej epoki, się dlatego, że znał Boga. To jest to, o czym mówiłem wcześniej. Te 2 te 2 strumienie, które wpłyną w tej którzy nie znają Boga, nie chcą znać Boga, nie liczą się z Bogiem i te jednostki, które znają Boga, które szukają Boga, które pragną Boga w ósmym i dziewiątym wierszu. Czytamy, że Noe znalazł łaskę w oczach Jahwe oto dzieje rodu Noego człowiekiem sprawiedliwym na tle swojego pokolenia był nieskazitelny, się z Bogiem o to Bogu chodzi Bóg szuka przyjaciół wśród ludzi. Noe był jego przyjacielem, przyjaźnił się z Bogiem i Noe obrazuje odkupienie człowieka ukrycie w arce. W czasie zagłady odkupienie człowieka w czasie sądu i śmierci wszystkiego obrazuje doświadczenie człowieka uratowanego od śmierci. Ukryty w arce zostaje ocalony z wód sądu i śmierci, aby wyjść do nowego świata i do nowego życia, Bóg zawiera przymierze z Noem. To też jest kolejny ciekawy element tej Bóg zawiera z człowiekiem przymierze, to znaczy umowę, która ma pewne warunki, chociaż w niektórych przypadkach Bóg nie stawia żadnych warunków mówię o tym, co on zrobi. Takie znałem. Bóg zawiera przymierze z Noem i całą ziemią w centrum, którego przymierza jest Ziemi od kolejnego potopu, który zgładził by żyć na Ziemi, Bóg błogosławi Noego, nakazując mu rozmnażać się i ponownie zapełniać spustoszona ziemię. Potomkowie Noego jak rozdziale zgodnie z Bożym poleceniem rozmnażają się w błyskawicznym tempie i rozprzestrzeniają się po ocalałej spod topu Ziemi, ale postanawiają zbudować sobie wieżę do nieba, aby po pierwsze utrwalić swoje imię, a po drugie, aby nie rozproszyć po całej Ziemi 11 rozdziale piątym wierszu czytamy, że ja aby przyjrzeć się miastu wieży, które budowali ludzie i oto jeden lud. Wszyscy posługują się tym samym językiem, a to dopiero początek ich dzieła. Teraz już nic nie będzie dla nich niemożliwe. Cokolwiek zamierzają, uczynią niesamowite, do czego ludzie są zdolni. Zjednoczeni ludzie mogą dokonać wielkich rzeczy mówi, nic dla nich nie będzie niemożliwe, a to dopiero co robią tam to początek. I co Bóg postanawia zrobić z tą zjednoczoną ludzkością? Mówi, Chodźmy tam pomieszaj my im właźcie, jak Bóg mówi tutaj o sobie w liczbie mnogiej, tak jak gdy pierwszych ludzi połączył ze sobą tak, jak gdy stworzył człowieka, uczymy na nasze podobieństwo. Uczyńmy człowieka na nasz obraz i nasze mówi, Chodźmy Stom pytam, po mieszajmy tak, aby jeden nie rozumiał mowy drugiego za chwilę wrócimy do tej kwestii Boga, który mówi o sobie w liczbie mnogiej i czytamy, że w ten sposób Jahwe rozproszył ich stamtąd po całej Ziemi i tak przestali budować to miasto spośród tych rozproszonych po Ziemi ludów Bóg dokonuje wyboru jednego człowieka, z którego postanawia uczynić szczególny naród przeznaczony do szczególnej wybiera, powołuje i zawiera przymierze z Abrahamem później czyni Abrahamem, to jest bardzo ważne. To hasło, które tu się pojawia, ponieważ litera Chew Chew języku hebrajskim to jest litera, która ma sobie konotacje kiedy Bóg z Abrama czyni, a brach Chamem Abrahamem, to jakby tchnie w niego swego ducha. Podobnie jest z sarą mamy sara, a potem jest hebrajskim sarach dodaje to do ich imienia jest element nowego duchowego całkiem nowego Bóg czyni z Abrama Abrahama, ojca wielu narodów, obiecując, że w jego potomstwie wszystkie narody Ziemi zostaną u błogosławione i wszystkie kolejne księgi starego przymierza kontynuują ten wątek powołania i błogosławieństwa Abrahama i notują pilnie dzieje że nowy testament rozpoczyna się rodowodem Jezusa Chrystusa, który jest nazwany synem Abrahama Ewangelia Mateusza. Pierwszy rozdział i pierwszy wiesz rodowód Jezusa Chrystusa, syna Dawida, syna Abrahama i dalej czytamy, Abraham był ojcem Izaaka Izaak ojcem Jakuba a Jakub ojcem Judy oraz jego braci i macie całą sumie w księdze rodzaju możemy odnaleźć aż 11 takich genealog i takich rodowodów, które zawierają kolejne etapy realizacji Bożego planu odkupienia całej ludzkości i w tej księdze mamy 6 kluczowych postaci. Jeśli zapamiętacie tych 6 kluczowych postaci, to macie księgę nie wie jednej w jednej ręce. Oczywiście jest wiele innych pomniejszych postaci i dobrze się jest im przyglądać. PL, ponieważ one stanowią kontrast dla tych 6 kluczowych postaci, to jest Adam Noe, Abraham izaak, Jakub i Józef. Tak jest Adam i upadek człowieka w grzech duchową. Śmierć przez niego grzech wszedł na świat i na Wszystko przyszła śmierć. Noe, jak już powiedzieliśmy, obrazuje odkupienie. Abraham obrazuje zbawczą wiarę i usprawiedliwienie z wiary. O tym wiele nt ma do powiedzenia pięknym obrazem synostwa tego, co to znaczy być umiłowanym synem Boga. Jakub jest obrazem uświęcenia cudownego dzieła Bożego, w którym jesteśmy uwalnia od naszych usiłowań prowadzenia życia w mocy ciała. Jesteśmy złamani przez Boga aż z Jakuba, którego imię znaczy chytry co znaczy książę Boga? Zwyciężamy będąc pokonani i kulejąc przez resztę naszego życia na pamiątkę naszego zwycięstwa. Moc słabości, skarb w glinianych naczyniach to jest historia Jakuba dzieło człowieka, złamanie go i uczynienie go Bożym księciem. I w końcu Józef, który jest obrazem uwielbienia, człowiek kochany przez ojca, a źle traktowany przez swoich braci spędził długie lata w ciemnościach więzienia, choć cały czas doświadczał Bożej przychylności zachęty, ale jego życie wydawało się stacza się w dół. Jego życiu było wiele problemów, wiele bolesnych doświadczeń, wiele niesprawiedliwości, wiele niezrozumienia aż DU chwalebnego dnia Wielkiej przemiany. W jednym dniu Józef zostaje Wywyższony, by rządzić jako druga osoba w Królestwie. To jest bracia i siostry obraz naszej przyszłości. Teraz idziemy przez ciemną dolinę cieni, aż zostaniemy przeniesieni z ciemności tej ziemskiej egzystencji do samego tronu i obecności Boga, gdzie uwielbi NI zasiądziemy z Jezusem na jego tronie, aby z nim panować na wieki i to jest wielkim skrócie alegoryczne niezwykłej księgi początku Brexit jest jeszcze jedna konieczna do przyjęcia przez nas perspektywa interpretacji tej księgi oparta na słowach Pana Jezusa z Ewangelii Jana Piątego rozdziału, gdzie w 47, gdzie w 46 wierszu Jezus oznajmia, gdybyście wierzyli mojżeszowi, wierzyli byście i Gdyż Jezus mówi, on napisał do mnie ten Mojżesz o Jezusie jak boży, Święty Duch oświetlał nasze duchowe oczy, byśmy czytając księgi Mojżeszowe Oglądali chwałę Jezusa, która jest obecna niemal na każdej stronie tych tylko mamy oczy, żeby to wiedzieć już w pierwszym zdaniu Biblii Spotykamy Jezusa, gdy czytamy na początku stworzył Bóg niebo i ziemię. Czy widzicie tam Jezusa? Jana, jeden, jeden początku było Słowo i Bogiem było słowo. Jan zaczyna swoją ewangelię, tak jak Mojżesz zaczyna swoją księgę. Na początku na początku było słowo Mojżesz mówi na początku Bóg stworzył niebo i mówi, na początku było Słowo było u Boga i Bogiem było słowo. Ono było na początku u Boga i Wszystko absolutnie Wszystko dzięki niemu się z tego co istnieje, nic nie stało się bez niego to samo mówi list do hebrajczyków pierwszy rozdział Bóg, który stopniowo i na wiele sposobów objawiał dawniej swoje słowo ojcom przez ostatnich dniach przemówił do nas w osobie syna. Jego ustanowił dziedzicem wszystkiego przez niego również stworzył Wszystko, co istnieje w czasie i dalej ten sam autor mówi w pierwszym rozdziale od siódmego wiersza o aniołach. Wprawdzie powiedziano on swych aniołów czyni wichra mi, a swych podwładnych płomieniami ognia, lecz o synu twój tron. O Boże trwać będzie na wieki berłem prawości berło twojego Królestwa, u kochałeś z nienawidziłeś bezprawia, dlatego Twój Bóg namaścił Cię o Boże, co za paradoks, Twój Bóg namaścił Cię o Boże olejkiem radości jak żadnego swoich towarzyszy oraz ty ty już dawno Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich rąk. Te słowa skierowane są do syna, ty Panie postanowiłeś ziemię i niebiosa są dziełem twoich więc gdy czy?00:34:15Mamy pierwszy wiesz pierwszej księgi Biblii to czytamy o Jezusie. Oczywiście czytamy tam ojcu i czytamy tam o duchu. Czytam o Bogu, o Bogu prawdziwym słowo Bóg już pierwszym wierszu Biblii jest w liczbie mnogiej, nie w liczbie pojedynczej, a czasownik stworzył jest w liczbie pojedynczej, a więc mamy mnogość jedność mnogiej, co za niezwykły paradoks ten jeden Bóg w liczbie mnogiej wyraźnie objawia swą mnogość, gdy w 26 wierszu mówi, uczyńmy człowieka na nasz obraz, na nasze podobieństwo i podobnie jak czytamy dalej mówi stąpamy, mówi o sobie w liczbie mnogiej, najczęściej czasowniki, które temu towarzyszą, są w liczbie pojedynczej, ale są przypadki bardzo rzadkie, tak jak to widzieliśmy. Gdzie Bóg mówi w liczbie mnogiej również sensie czasownik owym uczymy, zróbmy zobaczmy 27 wierszu pierwszego rozdziału czytamy, że stworzył Bóg człowieka na swój teraz zobaczcie, co się dalej dzieje. Stworzył go na obraz Boga, stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Pomyślmy głęboko nad tymi słowami stworzył go, stworzył ich bóg daje pewien obraz, daje nam pewne wskazówki co do swojej własnej natury, chociażby tworząc człowieka na swój obraz. Stworzył go, stworzył pierwszych wierszy Biblii Bóg objawia się jako jeden Bóg, ale we Wspólnocie osób to nie jest pojedynczy Bóg. To nie jest samotny jest Bóg, który od zawsze jest ojcem, musi mieć zawsze syna. To jest Bóg, który jest wieczną miłością, żeby kochać, trzeba mieć kogoś, by kochać. Jeśli nie masz kogo kochać, Nie możesz mówić, że jesteś miłością o sobie od jest natomiast zawsze miłością w nim nie ma żadnej przemiany. To nie jest tak, że Bóg jednego dnia był kimś i którymś dniu stał się kimś innym, chyba że ktoś wierzy w takiego ewolucyjnego Boga, który się zmienia, który czegoś nie ma i który w pewnym dniu coś sobie dorabia, coś sobie stwarza, coś sobie Bóg przedstawia nam się jako Bóg, który jest niezmiennym Bogiem, który jest zawsze taki sam, który jest wieczną miłością, który jest wiecznym jest wiecznym synem i wiecznym religijnych Żydów przez wieki te słowa były wielką tajemnicą i zagadką i wystarczy poczytać rabinów żydowskich, którzy zdumiewają się nad tymi słowami, którzy próbują wyjaśniać ten paradoks Boga mówiącego o sobie w liczbie mnogiej. Natomiast dla nas, którzy mamy w rękach nowe przymierze wraz z przyjściem Bożego Syna widzimy, zagadka zostaje rozwiązana, zostaje wyjaśniona, zostaje wytłumaczona, jak zresztą Jan pisze w swojej Ewangelii, że Chrystus wytłumaczył Boga dosłownie w pierwszym rozdziale on go o nim czytamy w liście do hebrajczyków. Pierwszym rozdziale trzecim wierszu, że Chrystus jest odblaskiem Bożej chwały i doskonałym odbiciem jego istoty. On, który podtrzymuje swojej mocy a?00:38:07Więc Chrystus nie tylko stworzył świat, ale on mocą swojego słowa Wszystko zachowuje w istnieniu i dzisiaj, gdy naukowcy dochodzą do zrozumienia budowy atomu, gdy pojawiła się fizyka kwantowa, naukowcom otworzyły się oczy na nowy świat, w którym mówią, nie ma żadnych reguł, nie ma żadnych jakiś pewnych stałych zasad. To Wszystko jest jakimś niepojętym chaosem, który o dziwo istnieje trzymany, jakąś niewidzialną do hebrajczyków mówi nam, jaką mocą tego, który powołał to Wszystko do istnienia. On podtrzymuje to Wszystko słowem swojej otworzył pewne prawa, które rządzą tym światem, ale to nie znaczy, że on zostawił ten świat i wycofał się i jest nieobecny w tym świecie, jak niektórzy uważają, ale on jest aktywnie zaangażowanych. Istnienie każdego atomu, zanim na scenie pojawił się Adam Noe o Bogu, który jak Jezus Chrystus mówi o sobie, ja trzecim rozdziale księgi Brexit po upadku Adama i Ewy w grzech znajdujemy niezwykłą obietnicę w nasieniu Kobiety, które miał zmiażdżyć głowę węża i zostać ukąszony wpięte wypełnienie tej łaskawej obietnicy jest podsumowane w drugim rozdziale listu do hebrajczyków, gdzie czytamy, że ja Jestem stał się człowiekiem z ciała i tam, ponieważ dzieciom przypadł udział we krwi wcielen również miał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który ma władzę nad śmiercią. To jest diabła. Bóg nie może w swej istocie jest źródłem wszelkiego życia i w nim nie ma żadnej śmierci, ale żeby odkupić człowieka, Bóg staje się człowiekiem. To słowo, które powołało Wszystko do istnienia, staje się ciałem przyjmuje postać człowieka i staje się w pełni człowiekiem, by umrzeć jako człowiek, by ratować ludzi, którzy zostali straceni przez grzech przez nieposłuszeństwo. Podobne obietnice dotyczące narodów przez nasienie zostały dane i ponownie Jakubowi do nich wszystkich Bóg mówi o zbawieniu i błogosławieństwie, które będzie udziałem wszystkich narodów przez ich potomstwo, przez ich nasienia liście do Galacjan w trzecim rozdziale Apostoł Paweł wyjaśnia, że wszystkie te obietnice zostały wypełnione Jezusie. On jest tym nasienie, o którym Bóg mówił, które Bóg 14 rozdziale księgi początków księgi rodzaju spotykamy tajemniczą postać Melchizedeka króla kapłana Boga Najwyższego hbr siódmy rozdział poświęca mnóstwo miejsca tej postaci, o której w księdze rodzaju w księdze Genezis czytamy słownie słów, natomiast hbr siódmy rozdział mówi nam, co do tego Melchizedeka króla szalem u Kapłana Boga Najwyższego, który wyszedł na spotkanie Abrahama powracającego po rozgromieniu Królów i pobłogosławił mu, a któremu Abraham ze wszystkiego wydzielił dziesięcinę. To jego imię znaczy. Po pierwsze król sprawiedliwości, a po drugie król Salem król pokoju ojca bez matki, bez rodowodu, bez początku swoich dni i bez końca życia, podobny w tym do syna Bożego, pozostaje on kapłanem nieprzerwanie, bo jest oczywiste, że nasz pan wywodzi się z judy, o którym to pokoleniu Mojżesz nic nie powiedział. Odnośnie kapłaństwa jest to tym bardziej oczywiste, że na podobieństwo Melchizedeka jest ustanowiony inny stał się nim nie według przykazania cielesnego, czyli według naturalnego według mocy Niezniszczalnego życia świadczy bowiem o nim ty jesteś kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka, o tyle więc lepszego przymierza Jezus stał się poręczycielem, a tych kapłanów było wielu, dlatego, że śmierć nie pozwalała im trwać na zawsze. Ten natomiast nasz kapłan Jezus Chrystus, król pokoju i kapłan w jednej natomiast pozostaje, bo ma kapłaństwo nieprzemijające, dlatego też może całkowicie zbawić tych, którzy przez niego przystępują do Boga. Chcesz być zbawiony? Chcesz być zbawiony całkowicie jest tylko jedna droga przez Jezusa nie ma innej Jezus jest drogą do życia i zbawienia całkowitego może zbawić całkowicie tych, którzy przez niego przystępują do Boga, bo zawsze żyje, aby wstawiać się za nimi. Jezus Chrystus stał się człowiekiem, jest człowiekiem w niebie. To jest pierwszy człowiek w niebie, i noc jako człowiek wstawia się za nami. Hbr. To tak szczegółowo wyjaśnia, że on musiał stać się mieć udział w ciele i krwi. Musiał cierpieć, musiał nauczyć się posłuszeństwa w cierpieniu, aby stać się miłosiernym arcykapłanem, który współczuję swojemu ludowi, który wie, na czym polega życie w dokładnie wie, z czym się zmagamy, współczuję z naszymi słabościami i modli się za nami. Jest doskonałym arcykapłanem przed obliczem Boga dla naszego zbawienia i to całkowitego, doskonałego, pełnego właśnie przystało nam mieć arcykapłana mówi autor listu do hebrajczyków arcykapłana, który stał się Święty niewinny, nieskalany odłączony od grzeszników i niebiosa nie ma on potrzeby codziennie. arcykapłani najpierw składać ofiary za własne grzechy, a potem za lud uczynił to bowiem raz na zawsze, gdy ofiarował samego siebie. Prawo bowiem ustanawia arcykapłana mi ludzi mających słabość, ale słowo złożonej przysięgi po nadaniu prawa ustanawia syna, uczynionego doskonałym na wieki kolejnym wielkim obrazem naszego Zbawiciela jest ofiarowanie Izaaka na ołtarzu na Górze moria. Wielu biblistów twierdzi, że jest to ta sama góra, która w nowym testamencie nosi nazwę księdze początków 22 rozdziale i drugim wierszu. Bóg mówi do Abrahama weź teraz swego syna twego jedynego, którego miłujesz Izaaka, Idź do Ziemi moria i tam złóż go na ofiarę całopalną na jednej Górze, o której ci powiem 2000 lat później. Niebiański ojciec posyła na ten grzeszny świat swojego w swym rodzaju umiłowanego syna, który miał położyć swoje na wzgórzu golgoty być może tej samej Górze, na której Abraham miał złożyć w ofierze swojego syna Izaaka zawierały się wszystkie obietnice dane Abrahamowi śmierci Izaaka oznaczała utratę wszystkiego dla był nie tylko jego ukochany syn, ale także jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi śmierć Jezusa umiłowanego syna Bożego to jedyna Nadzieja realizacji wszystkich bożych obietnic danych Abrahamowi Adamowi Izaakowi, Jakubowi i wszystkim innym jak wiemy, został oszczędzony Izaak nie został ofiarowany, gdyż Bóg przygotował sobie ofiarę. Bóg przygotował sobie barana, którego miał złożyć na wiemy, że Abraham był przekonany, że Izaak zginie i zostanie przywrócony do życia, liście do hebrajczyków o tym czytamy znowu w 11 rozdziale, że dzięki wierze Abraham poddawany próbie przyniósł na ofiarę Izaaka który otrzymał obietnicę i do którego powiedziano twoim potomstwem będzie nazwane potomstwo Izaaka. Liczył on na to, że Bóg ma moc wskrzeszać nawet umarłych i też suma małych, mówiąc obrazowo odzyskał swojego syna Jezus. Jak wiemy, nie został oszczędzony, ale został drzewie krzyża golgoty jako baranek boży, który gładzi grzech świata, został złożony w grobie i po 3 dniach powstał z martwych, prawdziwie rozrywając więzy śmierci i przynosząc życie wszystkim, którzy w niego wierzą. Księga Brexit kończy się historią życia Józefa, którego życie i charakter jest nie tylko obrazem przyszłego uwielbienia, ale przede wszystkim pięknym obrazem Chrystusa widzimy Józefa umiłowanego syna ojca, sprzedanego przez braci za cenę niewolnika, przyjmującego postawę sługi opierającego się pokusom fałszywie oskarżonego i skazanego w końcu wyższ onego na księcia i Zbawiciela ginącego z głodu świata. Sam to słowami, które kieruje do swoich braci w 50 rozdziale i 20 wierszu tej księgi mówi wy do swoich wyrządzić mi zło? Bóg jednak zaplanował przy tym dobro, by dokonać to, co jest dzisiaj zachować przy lud i dokładnie tego dokonał Bóg, posługując się niegodziwością ludzi, chciwością judasza postawą, Piłata, Heroda, zazdrością faryzeuszy oni chcieli zło, ale Bóg zamierzył to ku dobremu ratunek dla odrzuconego dla grzesznego, umierającego który przyszedł przez odrzuconego fałszywie oskarżonego i skazanego na śmierć niewinnego tego czytamy, Bóg wielce wywyższył i obdarzył imieniem znaczącym więcej niż wszelkie inne imiona, aby na imię Jezus zginęło się każde kolano na niebie i na ziemi. Czy twoje kolano zgina się przed nim jako przed panem każdy wyznawać, że Jezus Chrystus jest panem na chwałę Boga ojca, kiedy wyznajemy Jezusa jest uwielbiony, niektórzy swoim tragicznym pojmowaniu natury Boga myślą, że jak wielbimy Jezusa, to nie wielbimy ojca, że jak wyznajemy Jezusa panem, to w jakiś sposób umniejsza my ojca, gdy wielbimy ojca znowu zaniedbujemy Jezusa, nic takiego nie ma ojca, jeśli nie czcimy syna, nie czcimy też ojca. Jeśli czcimy ojca, czcimy również w nim syna, gdyż to nie są 2 bogowie, jeden większy, drugi mniejszy, ale to jest jeden Bóg, jeden Bóg, który od początku objawia nam się swej mnogości w nowym przymierzu. Wyraźnie widzimy go jako ojca syna i ducha i to jest tylko kilka wybranych przykładów Chrystus jest zapowiadany w tej księdze i jak zobaczymy w każdej kolejnej?00:51:47Tych cieni Chrystusa jest mnóstwo w tej księdze w różnych drobnych szczegółach możemy je zobaczyć. Mamy ciernie będące elementem przekleństwa po upadku pierwszych ludzi i koronę cierniową, która raniła skronie umierającego Zbawiciela arka Noego, w której 8 dusz ludzkich zostało ocalonych, jest ilustracją miejsca schronienia i ratunku. Jakie znajdują kryją się w Chrystusie, który powstał z martwych dzień po ósmego dnia jest ciekawych. Nowy testament używa ósmego dnia w Ewangelii Jana. Zwróć na to uwagę Jakub widzi drabinę łączącą niebo i ziemię, po której wstępują i zstępują Aniołowie Boży. Jezus nawiązuje do tej wizji w Ewangelii Jana w pierwszym rozdziale i 51 wierszu rozmowie z Natan lm, gdy mówi zaprawdę zaprawdę, powiadam Wam Ujrzycie niebo aniołów Bożych, Wstępujących i wstępujących na syna człowieczego. Wyobrażacie sobie taki widok? Jezus jest pomostem łączącym niebo i pośrednikiem między ludźmi a Bogiem o nim świadczy całe pismo. Jak zobaczymy, jeśli Bóg pozwoli omawiając kolejne księgi powstaniu i Podziękujemy Bogu?00:53:24Kochany ojcze, dziękujemy, że dałeś nam tą cudowną Księgę, twoje słowo, które jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż obosieczny miecz sięgające do głębokości naszych myśli naszych serc objawiających nasz stan, nasze nade Wszystko objawiającej nam ciebie jedynego prawdziwego Boga. Dziękujemy za twoje słowo, w którym objawiła się nam, dziękujemy tobie za Ducha Świętego, którego dałeś, aby człowiek mógł cię poznać, gdyż ludzki rozum nie jest tego wstanie zrozumieć ludzkie oko zbyt ślepy, żeby wejrzeć w te cudowne tajemnice. Nasze uszy nie są wstanie usłyszeć tych cudowności bez swojego oświecenia bez swojego dziękujemy ci za twego świętego ducha, który otwiera przed nami te skarby mądrości i Poznania Boga. Dziękujemy tobie, dziękujemy tobie za ducha, który bada głębokości Boże i które objawia je nam, którzyśmy prości tym, którzy nie są wstanie do tego dotrzeć własną własnym inteligencją, ludzką interpretacją, ale możemy to zobaczyć dlatego, że tak tobie się podobało, aby te rzeczy zakryć przed mądrymi i roztropnymi tego świata, a objawić je prostym ludziom. Wielbimy Cię, panie, wielbimy Cię za poznanie Twojej chwały na obliczu Jezusa Chrystusa o którym świadczy Mojżesz, o którym świadczą prorocy i modlimy się, by to światło, które bije z oblicza Jezusa Chrystusa jaśniał w naszych sercach, ku Poznaniu, ciebie, ku życiu, ku zbawieniu prosimy mów do dalej do nas kochany Boże, abyśmy zgłębiają swoje słowo, wzrastali w miłości do ciebie. Wierzę w jak no jak Abraham mogli być twoimi przyjaciółmi, byśmy chodzili z tobą jak Henoch byśmy służyli tobie jak Józef zwyciężali pokusy i byli gotowi dzisiaj cierpieć, aby swoim wielkim dniu być podniesionym do Twojej chwały i uczestniczyć na wieki w twej chwale IV swej szczęśliwości, która nie będzie miała końca. Wielbimy ciebie i wywyższa my wielki. Boże kochani bracia i siostry jeszcze do modlitwy. Jako genezę określa się ogólnie pochodzenie lub początek czegoś. Etymologicznie wywodzi się z łacińskiego genĕsis, a to z kolei od greckiego γένεσις (genesis), co oznacza „pochodzenie”, „początek”. Skąd pochodzi nazwa Genesis? Jego znaczenie jest początkiem lub początkiem wszystkiego, dlatego staje się idealnym imieniem dla pierworodnego. Oprócz tego nadaje swoją nazwę księdze „Genesis”, która jest jedną z części Biblii. Jest to pierwsza księga Starego Testamentu. Co oznacza geneza imienia żeńskiego? Pochodzenie tego imienia imienia kobiety ma swoje korzenie w języku greckim. Jego znaczenie to „początek rzeczy, początek stworzenia, nowe narodzenie”. Był również szeroko używany w języku hebrajskim. Co oznacza Księga Rodzaju i kto ją napisał? Słowo geneza (po grecku γένεσις, „pochodzenie”, „źródło”, „stworzenie”) jest tłumaczeniem hebrajskiego tytułu z Septuaginty (grecka wersja Biblii). Autor książki chce pokazać, jak Izrael został wybrany spośród narodów świata i jak stał się ludem boga Jahwe. Jakie jest znaczenie mojego imienia Abigail? Znaczenie imienia Abigaíl: Abigaíl to imię dziewczynki o biblijnym hebrajskim pochodzeniu (abigayil), transliterowane po łacinie jako Abigail, prawdopodobnie złożone z hebrajskiego ab: ojciec i od gil: radość, więc można je przetłumaczyć jako radość ojca lub mój ojciec jest moją radością. Nazwa jest określeniem lub określeniem werbalnym (nazwy niewerbalne są badane przez ikonologię i ikonografię) nadawane osobie, zwierzęciu, rzeczy lub konceptowi materialnemu lub niematerialnemu, konkretnemu lub abstrakcyjnemu w celu odróżnienia go od innych. Co oznacza Księga Rodzaju? Jenesis: pochodzenia greckiego, oznacza „pochodzenie” lub „początek”. Jakie jest znaczenie mojego imienia Yamileth? Znaczenie Yamilet Nazwa pochodzenia arabskiego oznacza „piękny”, „uroczy”. Wariant: Jamileh, Jamila. Wariant męski: Yamilet. Jakie jest znaczenie Księgi Powtórzonego Prawa? Księga Powtórzonego Prawa (z greckiego τὸ Δευτερονόμιον / tò Deuteronomion, drugie prawo; hebrajski: דְּבָרִים, Devarim, „to są słowa”) to biblijna księga Starego Testamentu i hebrajskiego Tanach. … W chrześcijańskich Bibliach pojawia się przed Księgami Historycznymi, z których pierwszą jest Jozue. Ile ksiąg zawiera Księga Rodzaju? Tradycja utrzymuje, że Mojżesz napisał Pięcioksiąg („pięć ksiąg” zawierających Księgę Rodzaju). Wśród średniowiecznych uczonych tradycja ta pozostawała niekwestionowana aż do hipotezy Wellhausena. Jak dzieli się Księga Rodzaju? Księga Rodzaju podzielona jest na dwie główne części: Pierwsza część dotyczy prymitywnej historii ludzkości (rozdziały 1 do 11) Druga część dotyczy historii konkretnego ludu (Izraela), którego Bóg wybrał, aby był Jego ludem , od mężczyzny, Abrahama (Caps. Kto napisał Biblię? Biblia, jaką znamy, została skompilowana po raz pierwszy w historii w III wieku kiedy to siedemdziesięciu żydowskich mędrców zostało zaproszonych przez króla Ptolemeusza II do Aleksandrii, aby wnieść do słynnej biblioteki historię ludu Izraela ( co dzisiaj nazywamy Starym Testamentem). Jakie inne imię łączy się z Abigail? Słodkie imiona pasujące do Abigail Annę Abigail. Amelia Abigail. Klara Abigail. Annę Abigail. Adama Abigaila. Abigail Sophie. Wiktoria Abigail. Abigail Natalie. Jak przeliterować Abigail po arabsku? ابيغايل to po arabsku „abigail” - LEXIQUETOS. Pierwsza część pytania w tytule tego artykułu może wydawać się oczywistym obszarem polemiki. Pojawiło się przecież wiele artykułów, książek i filmów dokumentalnych zatytułowanych „Kto napisał Biblię?”. W każdym współczesnym komentarzu do dowolnej księgi biblijnej sporo miejsca poświęca się omówieniu jej autorstwa. We wstępach do Starego i Nowego Testamentu, w szczególności przy tym ostatnim, dużą część tekstu zajmują teorie na temat autorstwa różnych tekstów. Poza zwykłym poszukiwaniem tożsamości autora, teksty Starego Testamentu są często dzielone na rozmaite dokumenty źródłowe, z różnymi autorami przypisanymi poszczególnym fragmentom lub warstwom tekstu. W sporach między liberalnymi i fundamentalistycznymi protestantami końca XIX i XX wieku, autorstwo Tory czy Pięcioksięgu stało się wręcz znakiem używanym do określenia, po której stronie tego podziału ktoś się znajduje. Dyskusje o św. Pawle muszą obowiązkowo wziąć pod uwagę, czy cytowany materiał pochodzi z siedmiu listów „bezspornych”, czy z jednego z innych listów, który jest „mniej Pawłowy”. Bardziej sceptyczni uczeni powiedzą nawet bezceremonialnie, że cztery ewangelie są „anonimowe” lub że były na początku „rozpowszechniane anonimowo”, zanim otrzymały swoje nazwy, a więc przypisanie autorom. W niektórych przypadkach ci sceptyczni uczeni będą nawet próbować przywoływać Ojców Kościoła i innych wczesnochrześcijańskich pisarzy, aby ich słowami argumentować, że autorstwo niektórych tekstów biblijnych było kwestionowane już we wczesnym Kościele. Dlatego ważne jest pytanie postawione w drugiej części tytułu tego artykułu. Dlaczego właśnie ta kwestia - kto napisał poszczególne księgi Biblii - stała się takim polem bitwy? Co byłoby na drugiej szali wagi, jeśli Mojżesz nie napisał Tory lub jeśli św. Paweł nie napisał Listu do Hebrajczyków? Dlaczego niektórzy uczeni zaprzeczają tym atrybucjom, podczas gdy inni tak stanowczo je potwierdzają? Na wstępie należy zauważyć, że istnieje obszerna literatura biblijna, zwłaszcza literatura biblijna starotestamentowa, do której nie ma przypisanych autorów. Nie mamy pojęcia na przykład, kto napisał znaczące fragmenty Księgi Daniela. Fragmenty księgi są napisane w pierwszej osobie i dlatego teoretycznie można je przypisać samemu Danielowi, ale inne obszerne fragmenty są napisane w trzeciej osobie, co oznacza, że zostały napisane przez osobę trzecią. Księga Izajasza, chociaż opisuje proroctwa Izajasza, nie twierdzi, że została spisana przez samego Izajasza. W księdze Izajasza jest powiedziane, że uczniowie Izajasza zachowali jego proroctwa, co sugeruje, że zostały one spisane po jego śmierci [Iz 8:16n]. Materiały z Jozuego, Sędziów, 1 i 2 Księgi Samuela oraz 1 i 2 Królów dają wyraźne oznaki, że zostały one napisane tą samą ręką, a przynajmniej zostały zredagowane do obecnej formy przez jedną osobę. Czasami, w różnych tradycjach, przypisywano to Samuelowi. Dwie związane z tym kwestie są problematyczne. Po pierwsze, prorok Samuel umiera w 1 Sm 25, a materiał od 2 Sm do 2 Krl toczy się w latach po jego śmierci. Po drugie, w greckiej tradycji Starego Testamentu księgi te są zatytułowane 1-4 Królestwa i nie noszą imienia Samuela. Wiele Psalmów nie jest przypisywanych żadnemu konkretnemu autorowi. Brak dokładnych informacji, kiedy lub przez kogo teksty te zostały spisane w ich obecnej formie, nie stanowi żadnej trudności w autorytatywnym statusie kanonicznym, jaki mają od wieków. Należy również zauważyć, że istnieją znaczne partie tekstów, których autorstwa nikt nie kwestionuje. Istnieje siedem listów, co do których wszyscy badacze zgadzają się, że zostały napisane przez św. Pawła. Nie ma poważnych wątpliwości, że Księga Syracha została napisana przez Jezusa, Syna Syracha. Bardzo mało czasu poświęca się argumentowaniu, że części Przysłów, przypisywane poszczególnym nauczycielom mądrości, są wytworem tradycji związanych z tymi nauczycielami. Jednak to, że o tych i innych podobnych tekstach toczy się tak mało dyskusji, jest odkrywcze w odniesieniu do rozpatrywanego zagadnienia. W te teksty zazwyczaj nie wątpi się, ponieważ nie ma powodu, by w nie wątpić. Można by zastosować prosty, systematyczny sceptycyzm i upierać się, że nie ma sposobu, aby wiedzieć na pewno, kto napisał którykolwiek z tekstów biblijnych. Nie robi tego jednak żaden poważny uczony. Oznacza to, że gdy kwestionuje się autorstwo danego tekstu, to dlatego, że istnieje powód, by je kwestionować. Jakie zatem są te powody? Jeden z najwcześniejszych przykładów kwestionowania autorstwa księgi pochodzi od historyka Kościoła, Euzebiusza z Cezarei. Euzebiusz przyjął cztery Ewangelie jako autorytatywne Pismo Święte, tak jak czynił to w jego czasach Kościół przez ponad dwa stulecia. Ponadto przyjął, że co najmniej 1 List Jana został napisany przez tego samego autora, co Ewangelia św. Jana. Z drugiej strony, jak wielu na Wschodzie w IV wieku, odrzucił on Księgę Apokalipsy. To sprawiało mu trudność, gdyż miał zwyczaj cytować świadectwa Ojców II wieku, w szczególności św. Ireneusza, dotyczące apostolskiego autorstwa Ewangelii św. Jana i Pierwszego Listu. Jednak w tym świadectwie znajdowała się również Apokalipsa. Otwarcie wyraża tę trudność i opisuje, jak - poprzez uważną lekturę cytatu z dzieł Papiasza - znalazł rozwiązanie. Ten cytat istnieje dzisiaj tylko w formie przywoływanej przez Euzebiusza. Podaje on dwie różne listy osób, które napotkał Papiasz; jedna z nich zawiera św. Jana syna Zebedeusza, a druga wymienia „Jana Prezbitera”. Chociaż wydaje się, że typowe dla Papiasza i innych autorów z końca I wieku było odnoszenie się do apostołów jako prezbiterów lub „starszych”, Euzebiusz teoretyzuje, że w rzeczywistości jest to inna osoba i że to ta druga osoba napisała Apokalipsę, sugerując, że św. Ireneusz i Justyn byli po prostu zdezorientowani (Ecc Hist Kwestionując apostolskie autorstwo Apokalipsy, wymyślając „Jana Starszego”, Euzebiusz starał się unieważnić jej autorytet. W podobny sposób rozpoczęło się kwestionowanie Mojżeszowego pochodzenia Pięcioksięgu. Chociaż jasne jest, że Tora, jaką obecnie posiadamy, przeszła długą historię tłumaczenia i redagowania, to, że powstała w okresie Mojżeszowym, zostało po raz pierwszy zakwestionowane w XVI wieku. To kwestionowanie nie wynikało z kwestii językowych czy tekstowych, ani nawet z odkryć archeologicznych, ale raczej z wrażenia, że w szczególności narracje pierwszych 11 rozdziałów Księgi Rodzaju oraz historia Paschy i Wyjścia z Egiptu obrażają nowo odkryte „naukowe” spojrzenie. Pragnienie zmarginalizowania Tory i całego Starego Testamentu było dodatkowo podsycane przez stulecia europejskiego antysemityzmu. Aby nadać starożytny charakter krytyce autorstwa Pięcioksięgu, skierowano się do świadectw św. Hieronima, w szczególności do odręcznego komentarza zawartego w jego Przeciw Helwidiuszowi. Hieronim wspomina mimochodem, że są tacy, którzy wierzą, że Mojżesz po prostu napisał Pięcioksiąg, i tacy, którzy wierzą, że Ezdrasz był jego instauratus. Ten łaciński termin został przetłumaczony w czasach nowożytnych z jego późniejszym znaczeniem „redaktora” i stał się podstawą dziesiątek teorii dotyczących tego, że Pięcioksiąg był albo pisany hurtowo, albo skompilowany przez Ezdrasza z całego szeregu różnych źródeł w okresie po niewoli babilońskiej. W rzeczywistości jednak instauratus użyty tutaj przez św. Hieronima odnosi się do tego, który odnawia dzieło. Odnosi się tu nie do autorstwa księgi, ale do tradycji, jak zapisano w 4 Ezd i innych tekstach, że gdy zburzono Świątynię w Jerozolimie, sama Tora została zniszczona, ale potem została w cudowny sposób przepisana przez Ezdrasza. Podobne podejście zastosowano do dokumentów Nowego Testamentu. Różni uczeni dokonywali rekonstrukcji historii chrześcijaństwa z I i początku II wieku, bez żadnych źródeł pierwotnych poza tekstami biblijnymi, a następnie w oparciu o swój pogląd na rozwój idei religijnych dokonywali różnej datacji tekstów. Idąc dalej, ponieważ Ewangelia św. Mateusza czy listy pasterskie św. Pawła mają „wysoce rozwinięty” pogląd na Kościół i jego hierarchiczne przywództwo, musiały więc zostać one napisane za późno, aby żyli jeszcze przypisywani im autorzy. „Musiały” opiera się jednak wyłącznie na konieczności dopasowania dowodów do danej teorii, a nie odwrotnie. Prowadzi to u uczonych do co najmniej błędnego rozumienia tematu autorstwa. Naszym jedynym źródłem zrozumienia „w co wierzył św. Paweł” są jego listy, a jednak jeżeli niektóre listy uczą pewnych rzeczy, w które "św. Paweł nie mógł wierzyć", to nie mogą być one Pawłowymi. Odpowiedź na wszystkie te argumenty znajduje się w identyfikacji problematycznych założeń, na których się opierają. Po pierwsze, należy zdefiniować pojęcie „autorstwa” w odniesieniu do tekstów Pisma Świętego. Co to znaczy, że na przykład św. Paweł napisał List do Rzymian? Nie oznacza to, że wziął do ręki papirus i rysik, i napisał list do Kościoła w Rzymie. W jego listach są miejsca [por. Ga 6,11], w których św. Paweł stwierdza, że pisze własną ręką, dużymi literami, co oznacza, że reszta jego listów została napisana inną ręką. W przypadku Rzymian, prawdziwym autorem listu jest Tercjusz [Rz 16,22]. Odzwierciedla to typowy proces korzystania ze skryby lub sekretarza do komponowania listów. Św. Paweł przedyktowałby tekst listu Tercjuszowi, który spisałby go, wprowadzając poprawki gramatyczne i dopracowując styl pisany. Św. Paweł zapoznałby się wtedy z listem i wprowadził wszelkie poprawki. Po dokonaniu korekty, list zostałby doręczony przez osobę, która publicznie przeczytałaby list na głos i byłaby przygotowana do udzielenia odpowiedzi na pytania adresata, dotyczące jego treści. Tak było z pewnością w przypadku listów takich, jak Galacjan, Rzymian, 1 Tesaloniczan, 1 Koryntian i być może innych. Inne listy na przykład wymieniają św. Tymoteusza jako współautora [Kol 1,1; Flp 1,1]. Istnieją solidne dowody na to, że nasz 2 List do Koryntian to w rzeczywistości co najmniej dwa listy św. Pawła do Kościoła w Koryncie (istnieją mocne powody, by sądzić, że napisał co najmniej 4), które zostały zebrane w jedną księgę. Wszystkie listy św. Pawła, łącznie z listem do Hebrajczyków, zostały zebrane jako zbiór ok. 100 roku naszej ery i krążyły w tej zredagowanej kolekcji. Wskazuje to, że chociaż cały korpus Pawła autentycznie odzwierciedla nauczanie Apostoła, istniały różnorodne relacje między samym św. Pawłem a tekstem, jaki obecnie posiadamy w Piśmie kanonicznym. Fakt ten nie jest tajemnicą, więc debatowanie nad szczegółami tej relacji nie podważa autorytetu danego tekstu. Co więcej, wszystkie te argumenty dotyczące autorstwa zakładają, że jakikolwiek rozdźwięk między tekstem pisanym, a źródłem nauczania zawartego w tekście, implikuje naruszenie łańcucha autorytetu. Zakłada, że na przykład władza nauczycielska została powierzona osobie św. Pawła, osobie Mojżesza lub osobie proroka Izajasza tak, że gdyby teksty pisane zostały ułożone lub skompilowane przez uczniów tych postaci po ich śmierć, byłyby one w jakiś sposób mniej autorytatywne, niż gdyby zostały „napisane” przez tę osobę samodzielnie. Oczywistą wadą tego założenia, z chrześcijańskiego punktu widzenia, jest to, że wszystko, co wiemy o słowach i czynach Jezusa Chrystusa, zostało spisane przez Jego uczniów i apostołów już po Jego śmierci, zmartwychwstaniu i wniebowstąpieniu. Ten fakt nie czyni nauk Chrystusa mniej autorytatywnymi. Istnieją inne listy, o których wiadomo, że zostały napisane przez św. Pawła, w tym jeden do Laodycejczyków i te wcześniejsze do Koryntian, których nie ma w Nowym Testamencie. Kościół nigdy nie odczuwał potrzeby szukania tych tekstów ani nie miał wrażenia, że w jakiś sposób korpus Pawła jest bez nich niekompletny. Dzieje się tak, ponieważ autorytet pism świętych zawarty jest w samych tekstach, a nie w (w wielu przypadkach anonimowych) autorach, redaktorach czy kopistach. Wszystkie pisma święte przemawiają z autorytetem samego Chrystusa [Mt 22,31; 2 Tm 3,16], chociaż wypowiadane są przez ludzi w różnych czasach i miejscach [2 P 1,21]. o. Stephen De Young za: The Whole Counsel Blog fotografia: jarek /

księga rodzaju kto napisał